Bahanelerin ötesi

Zindanlarda tecride karşı son yılların en önemli direnişi verilmekte. Emekçi solun kimi bölükleri, komünist hareketin uluslararası tarihine, devrimci demokratik güçlerin yürüttüğü düzinelerce kampanyaya bakmaksızın 'tek kişiye' odaklandığı gerekçesiyle ve benzeri bahanelerle bu direnişe mesafeli durmaktalar. Oysa bu yaklaşım son derece dar ve apolitiktir.

 

Dimitrov'un 1933'de Nazilerin elinden kurtarılması için yürütülen uluslararası kampanyadan, Hasan Ocak'ın gözaltında kaybedilme girişimine karşı yürütülen kampanyaya kadar 'tek bir kişiye' odaklanmış gibi görünen antifaşist mücadeleler genel antifaşist mücadeleyi etkileyen büyük politik sonuçlar doğurduğu sayısız örnekleri var.

 

Nazilerin Dimitrov'a komplo kurmalarının tek nedeni onun Komünist Enternasyonal önderlerinden biri olmasıydı. Gerçekte Dimitrov şahsında yargılanıp mahkum edilmek istenen Komintern'dir, komünizm davasıdır, antifaşist mücadeledir. Komünistinden antifaşistine, Hristiyan demokratından sosyal demokrat işçisine kadar Dimitrov'a sahip çıkan dünyanın bir çok yerinden işçi ve antifaşisti "o bir kişi" deme sığlığına düşmedi. Dimitrov'un komünist olması da ilk etapta çok önemli değildi. Önemli olan Dimitrov'un, mahkeme kürsüsünü faşizmin yargılandığı bir kürsüye dönüştürmesiydi. Nazilerin komplosunun çökmesi, Dimitrov'un serbest bırakılması faşizmin surlarında bir gedik açılması demekti. Komünist enternasyonal yürütmesi de bu perspektifle dünya çapında antifaşist mücadeleyi yükseltmek için Dimitrov'u sahiplenme kampanyası başlattı.

 

Kıtalar arası, sosyalizm ve Marksizm iddialı olanından anarşistine ve antifaşistine kadar, bir çok aydın ve sanatçı İmralı'da tecrit kalksın diye sesini yükseltirken coğrafyamız antifaşistlerinin bir kısmı bu tecrit karşıtı kampanyayı ya görmezlikten geliyor ya da kaydedicilikle yetiniyor. Oysa İmralı tecridi, Kürt özgürlük hareketini ezme, Kürt halkını sindirme saldırısının gözardı edilemeyecek önemli ayaklarından biridir. Genel antifaşist mücadelenin de önemli bir etabıdır. İmralı tecridi, siyasi tutsaklar üzerinde uygulanan genel tecridin en katı ve keskin ucudur. İmralı tecridi sürdükçe genel olarak siyasi tutsaklar üzerinde uygulanmakta olan tecrit politikası geriletilebilir mi? Ya da İmralı'da hukuk, yasa tanımaz keyfiyet sürdükçe faşist baskı geriletilebilir mi?

 

Direniş, kararlılığı önündeki engelleri ve tuzakları tek tek aşarak yöneltilmiş soru işaretlerini ve belirsizlikleri dağıtarak saldırı eylemine sıçradı. Altı şehit ve içeride-dışarıda kritik sınıra dayanmış onlarca direnişçinin varlığından daha iyi bu kararlılığı ne anlatabilir ki? Kürt halkı bütün baskı ve zulme rağmen bin bir yolla serhıldana dönüşmenin yollarını arıyor. Newroz kutlamaları bu arayışın görkemli bir göstergesiydi.

 

Peki, yoksulluk, sefalet ve işsizlik girdabındaki Türkiye'nin işçi ve emekçileri ne yapacak? Öncülük iddiasındaki emekçi sol bu direnişin neresinde yer alacak? Biz katılsak da katılmasak da bu kavganın soncu hepimizin hayatını ve politik mücadelesini şu veya bu şekilde etkileyecektir. Yokmuş gibi davranmak, seyirci kalmak, ölü taklidi yapmak her şeyden önce iddia ve varlık amacımıza ihanet değil midir? Bu direnişin kazanması bütün antifaşist güçlerin ve emekçilerin kazanması demektir. Nasıl ki Kürt halkı özgür olmadan Türkiye'nin işçi ve emekçileri, faşist zulüm ve baskıdan kurtulamayacaksa İmralı tecridi geriletilmeden zindanlardaki baskı ve zulüm sona ermeyecek, kentin sokakları ve meydanları özgür olmayacaktır.

 

86 yıl önce faşizmin pençeleri arasındaki Dimitrov'u sahiplenme kampanyası antifaşist mücadeleye enternasyonal bir nitelik ve itilim kazandırılmıştı. Yeni zindan direnişi ise sömürgeci faşizmi geriletmekte kilometre taşı olabilir. Her şey emekçi solun bahanelere sığınmaktan kurtulmasına ve ezilenleri seferber edebilme becerisine bağlıdır.

 

* Kırıklar 1 Nolu F Tipi Hapishanesi'nde süresiz açlık grevi direnişçisi